دیسکهای نوری دیسکهایی هستند که علاوه بر امکان ثبت دیتا از هر نوعی، بیشتر به منظور ذخیره مولتیمدیا به کار میروند.انواع متفاوتی با قابلیت هایی به خصوص وجود دارد که در زیر به آن می پردازیم:
CD
دیسک فشرده یا همان Compact Disc معروفترین ابزار ذخیره اطلاعات است که بسیار محبوب بود و هم اکنون هم از آن استفاده میشود اما نه به اندازه قبل و توسط دو شرکت سونی و فیلیپس از آن رونمایی شد.ابتدا هدف اصلی تولید CD ضبط موسیقی بود اما با گذشت زمان برای ذخیره دیتا یا همان اطلاعات هم مورد استفاده قرار گرفت.
اجزا و نحوه ذخیره اطلاعات بر روی CD
CDیک صفحه حلقهای از جنس پلیکربنات است که یک طرف آن با یک ف آینهای پوشیده میشود. این دیسک از تکنولوژی اپتیک استفاده میکند و ذخیره اطلاعات بر روی آن به روش سوزاندن انجام میشود، به این ترتیب که اطلاعات مورد نظر بوسیله یک پرتو لیزر
بر روی لایه پلیکربنات سوزانده شده و روی آن ذخیره میشود. مکانیسم خواندن یک CD شباهت بسیاری به صفحات گرامافون قدیمی دارد اما در اینجا نور لیزر نقش سوزن گرامافون را برعهده دارد؛ یک شعاع نور لیزر با طول موج ۷۸۰ نانومتر به سطح دیسک برخورد میکند و پس از عبور از سطوح سوزانده شده و بازتابش توسط لایه آینهای وارد لنز (چشمی) درایو میشود تا تفسیر اطلاعات بوسیله دکودرهای آن انجام گیرد.
ثبت اطلاعات بر روی CD فقط یک بار امکان پذیر است، یعنی امکان استفاده دوباره از یک دیسک وجود ندارد، مطالبی که گفتیم درباره CDهای رایج (CD-R) بود اما انواع دیگری به نام (CD-RW) وجود دارند که امکان چندین بار نوشتن بر روی آنها وجود دارد؛این CDها را میتوان پاک کرد و دوباره مورد استفاده قرار داد. ظرفیت یک CD رایج ۱۲ سانتیمتری ۷۰۰ مگابایت است، دیسکهایی از این نوع با ظرفیتهای ۶۵۰ و ۸۰۰ مگابایت هم تولید شده اما هیچوقت چندان رواج نیافتهاند.
DVD
به علت ظرفیت کم CD، ذخیره فرمتهای جدید و با کیفیت ویدیو و تصویر روی این نوع دیسک امکانپذیر نبود؛ پس نیاز به ساخت یک نوع دیسک با ظرفیت بالاتر ارای اولویت بود که در سال ۱۹۹۴ فیلیپس و سونی از نسل جدید دیسکهای دیجیتال با ظرفیت بالا به نام (DVD (digital video disc رونمایی کردند.
ساختار دیسکهای نوع CD و DVD کاملا مشابه بوده اما تفاوت اصلی آنها در کوتاهتر بودن طول موج پرتو لیزر مورد استفاده برای خواندن DVD است؛ ۶۵۰ نانومتر در برابر ۷۸۰ نانومتر. DVD از نظر ساختمان و فرمت به انواع مختلفی مانند DVD+R ،DVD-R ،DVD-RW و …. تقسیم بندی میشود که این نوع دیسک (DVD) در ظرفیت های مختلف وجود دارد که در تصویر زیر قابل مشاهده است.
HD DVD و Blu Ray
در سال ۲۰۰۲ بود که نسل جدید دیسکها با ظرفیت بسیار بالا معرفی شدند؛ در ادامه تکامل دیسکهای DVD، کمپانی ژاپنی توشیبا High Density DVD (HD DVD) را معرفی کرد و در مقابل سونی هم از دیسکهای Blu Ray رونمایی نمود. هر دو نوع این دیسکها مبتنی بر استفاده از پرتو لیزری با طول موج ۴۰۵ نانومتر هستند در حالی که ظرفیت ذخیرهسازی آنها متفاوت است ، HD DVD از ظرفیتهای ۱۵ و ۳۰ گیگابایت و Blu Ray از ظرفیتهای ۲۵، ۵۰ و ۱۲۸ گیگابایت پشتیبانی میکنند.
هر دو نوع دیسک معرفی شده به اندازه کافی خوب بودند که بتوانند به عنوان فرمت رایج پذیرفته شوند و درواقع هرکدام مزایای به خصوص خود را داشتند؛ ظرفیت Blu Ray بالاتر بود و HD DVD سازگاری بهتری با سیستمهای موجود داشت، اما سر انجام Blu Ray موفق شد که رقیب خود را شکست دهد.
dvd ,یک ,ظرفیت ,ذخیره ,روی ,دیسک ,نوع دیسک ,blu ray ,بر روی ,ذخیره اطلاعات ,طول موج
درباره این سایت